Super sprawny generator silnika Roberta Alexandra

W październiku 1975 roku wynalazca z Kalifornii Robert Alexander przedstawił publiczności zaawansowaną jazdę samochodem. Według wynalazcy ten napęd elektryczny miał uratować właścicieli samochodów przed koniecznością korzystania z paliw palnych, niepotrzebnym hałasem i koniecznością ciągłego ładowania akumulatorów.

Eksperci, którzy przybyli na demonstrację, byli bardzo zdziwieni, ponieważ wydawało się, że energia pochodzi z „niczego”. Jednak samochód jechał łatwo bez paliwa z prędkością 36 mil na godzinę. Wątpliwości ekspertów wynalazca odpowiedział, że samochód prowadzi, a ona nie przejmowała się ich argumentami. Początkowa moc została zapewniona przez przekształcony silnik elektryczny o mocy 7/8 koni mechanicznych.

Silnik elektryczny został przerobiony tak, że na jego mocy uzyskano 12 woltów, w przeciwnym razie moc wyjściowa byłaby zbyt duża. Synowie Roberta i jego partner James Smith przerobili samochód w ciągu 45 dni, aby zademonstrować zdolność do jazdy bez paliwa i bez zanieczyszczeń.

Prasa została zaproszona na demonstrację, a później (kiedy US3913004 został już odebrany) jeden z dziennikarzy został poinformowany o szczegółach projektu: obrót silnika elektrycznego rozpoczyna się od akumulatora, układy hydrauliczne i powietrzne samochodu zaczynają działać, a akumulator ładuje się z generatora. Alexander wydał tylko 500 USD na tę zmianę.

Sami Alexander i Smith nie byli w stanie w pełni wyjaśnić, w jaki sposób energia ta pochodzi z „niczego”, zauważyli jednak, że ludzie od dawna są w stanie zrobić znacznie więcej, niż znają i rozumieją, i sięgają daleko za przykłady nie ma potrzeby - wystarczy spojrzeć na ten samochód, który prowadzi. Twórcy nazwali demonstrowane zjawisko „Super Mocą”, ponieważ wykorzystuje aż trzy rodzaje mocy, aby osiągnąć ten cel.

Konstrukcja oparta jest na transformatorze (urządzeniu przetwarzającym), który jest również wirnikiem generatora (przecinanym przez strumień magnetyczny). Rezultat wyjściowy prądu przemiennego jest wynikiem dwóch oddziaływań elektromagnetycznych. Przypomnij sobie, że szybkość zmiany przyspieszenia - trzecia pochodna współrzędnej - jest szarpnięciem.

Wirnik jest rdzeniem transformatora i ma na sobie grupę sparowanych uzwojeń. Każda sekcja wirnika ma dwa uzwojenia, z których jedno działa jako uzwojenie pierwotne transformatora i uzwojenie silnika, a drugie jako uzwojenie wtórne transformatora i jako uzwojenie generatora. Ponadto na stojanie znajdują się tylko magnesy trwałe.

Generator wykorzystuje dobrze znane technologie sterowania i interakcji z polem magnetycznym. Moc transformowana i generowana są łączone synchronicznie, co prowadzi do wzrostu mocy wyjściowej.

Uzwojenia pierwotne zawierają mniej zwojów niż uzwojenia wtórne, w których podczas przekraczania linii magnetycznych indukowane jest większe pole elektromagnetyczne niż w źródle prądu stałego (które działa bateria). Pole magnetyczne stojana przecina wirnik i motywuje go do ruchu, generując jednocześnie energię w uzwojeniach wtórnych.

Wyjście prądu przemiennego w uzwojeniach wtórnych jest w zasadzie zsynchronizowaną funkcją przekształconej energii z uzwojeń pierwotnych, połączonej we wspólnych rowkach wirnika z uzwojeniami wtórnymi i wygenerowanej energii. W rezultacie siła prądu i napięcie na wyjściu odpowiednio rosną.

W jednej z wykonanych przez autorów instalacji, która ma cztery szczotki kolektorowe i 20 listew oraz zawiera 20 sektorów na wirniku, uzwojenia pierwotne składały się z kilku zwojów przewodu, które należy skutecznie wykonać w rotacji z 48 woltów prądu stałego przy 25 amperach, tj. Konieczne było 1200 watów do obrotu z częstotliwością 1750 obrotów na minutę.

Jednocześnie uzwojenia wtórne składały się z takiej liczby zwojów, aby skutecznie uzyskać 60 cykli na sekundę (przez transformację i generację) przy napięciu 110 woltów i prądzie 32 amperów, tj. 3520 watów można było uzyskać na wyjściu.