Jak odróżnić silnik indukcyjny od silnika prądu stałego

Silniki asynchroniczne to silniki, w których pod obciążeniem obserwuje się zjawisko poślizgu, to znaczy „opóźnienie” obrotu wirnika od obrotu pola magnetycznego stojana. Innymi słowy, wirnik obraca się nie synchronicznie z obrotem magnesowania stojana, ale asynchronicznie względem tego ruchu. Dlatego te typy silników nazywane są silnikami asynchronicznymi (niesynchronicznymi).

W większości przypadków, wymawiając wyrażenie „silnik asynchroniczny”, oznaczają bezszczotkowy silnik prądu przemiennego. Wartość poślizgu silnika indukcyjnego może być różna w zależności od obciążenia, a także od parametrów mocy i metody sterowania prądami uzwojenia stojana.

Jeśli mamy do czynienia z konwencjonalnym silnikiem prądu przemiennego, takim jak AIR712A, wówczas z synchroniczną częstotliwością rotacji pola magnetycznego 3000 obr / min, w warunkach nominalnego obciążenia mechanicznego na wale 750 watów, będziemy mieli rzeczywistą prędkość 2840 obr / min, co oznacza kwota poślizgu wynosi 0,053.

Jest to normalne w przypadku silnika indukcyjnego. I… na tabliczce referencyjnej nie zobaczymy okrągłych liczb obrotów, takich jak 3000 lub 1500, zamiast nich wskazane zostaną tam 2730 lub 1325. Zamiast 1000, na przykład, można zapisać 860, pomimo faktu, że pole magnetyczne obraca się z prędkością 1000 obrotów na minutę podczas pracy silnika, ponieważ powinien znajdować się w maszynie elektrycznej z 3 parami biegunów magnetycznych, przeznaczonej do zasilania prądem przemiennym o częstotliwości 50 Hz.

Jeśli chodzi o silniki prądu stałego, w większości przypadków tak nazywane są silniki kolektorów, w których na prędkość wirnika nie wpływa częstotliwość prądu, ale jego wartość średnia. Czujnik prędkości może pomóc elektronicznemu układowi sterującemu ustalić prawidłową wartość prądu w celu uzyskania danej prędkości obrotowej, jednak związek między prądem a prędkością nie będzie tutaj liniowy, ponieważ przy różnych obciążeniach prądy o różnych rozmiarach dają bardzo różne prędkości wirnika.

Na wirniku silnika prądu stałego można umieścić wielosekcyjne uzwojenie pola lub magnesy trwałe. Ale dzisiaj wirnik z magnesami jest bardziej typowy dla silników krokowych, które mają również zastosowanie do silników prądu stałego, ale nie mają zespołów kolektor-szczotka. Jako wariant konstrukcji silnika prądu stałego na stojanie znajdują się magnesy i uzwojenie na wirniku.

Tak czy inaczej, asynchroniczny silnik bezszczotkowy ma silne uzwojenie robocze na stojanie, który podczas pracy jest podgrzewany z przepływu przez niego prądu roboczego i przekazuje ciepło do obudowy silnika. Dlatego uzwojenie i obudowa silnika muszą być przez cały czas aktywnie chłodzone.

Dzięki tej funkcji większość silników indukcyjnych domyślnie ma wirniki wentylatora na wałach i występy na korpusach, wzdłuż których wentylator napędza świeże powietrze przez chłodnicę, chłodząc w ten sposób stojan. Dlatego jeśli masz przed sobą silnik z wentylatorem zainstalowanym na wale (zwykle pod pokrywą zamontowaną na obudowie silnika), wzdłuż obudowy znajdują się płetwy (jak na chłodnicy), a tabliczka znamionowa wskazuje konkretne wartości prędkości obrotowej i napięcia przemiennego 220/380 - Jest to typowy silnik indukcyjny prądu przemiennego.

W silnikach prądu stałego, z zespołami kolektor-szczotka i z wielosekcyjnymi uzwojeniami wieloobrotowymi na kotwach, wyświetlanymi na lamelach kolektora, zarówno uzwojenie stojana, jak i uzwojenie wirnika (kotwica) działają jak uzwojenia robocze.

Okazuje się tutaj, że uzwojenie robocze jest w jakiś sposób podzielone na dwie części: prąd roboczy przepływa przez uzwojenie twornika i przez uzwojenie stojana, więc nie ma problemu z ogrzewaniem tylko stojana i tutaj wentylator nie jest potrzebny.

Do chłodzenia wystarczy otwory wentylacyjne, przez które widać rotor z uzwojeniem kotwy. Dlatego jeśli masz silnik z zespołem kolektor-szczotka, w którym kolektor ma wiele lameli (błyszczących płyt) z wyprowadzeniami z uzwojeń, a wentylator, jak to było, nie jest przewidziany - masz silnik prądu stałego.

Stojan silnika prądu stałego może być zestawem magnesów stałych. Większość silników prądu stałego, zaprojektowanych na napięcie sieciowe, z łatwością będzie działać na prąd przemienny (przykładem takiego silnika uniwersalnego jest silnik bułgarski).