Silnik Mendosin - urządzenie i zasada działania, cechy użytkowania

Silnik Mendoza (Bezszczotkowy silnik słoneczny z lewitacją magnetyczną Mendocino) pochodzi od hrabstwa Mendocino na wybrzeżu Kalifornii w USA. Wynalazca tu mieszka Larry Springktóry wynalazł ten silnik 4 lipca 1994 roku. Model ten długo stał na parapecie sklepu Larry'ego, a po chwili stał się prawdziwą atrakcją dzielnicy, ponieważ wirnik obracał się i obracał, dosłownie zawieszony w powietrzu.

Silnik sprężynowy, jak każdy inny silnik, składa się z wirnika i stojana. Jednak silnik Mendocino nie jest zwykłym silnikiem. Stojan silnika Mendocino jest stojakiem z magnesem stałym i wspornikiem magnetycznym, a wirnik jest ramą dielektryczną z zestawem paneli słonecznych zamontowanych na uzwojonych cewkach wirnik lewitujący nad wspornikami magnetycznymi.

Fotony słoneczne aktywują panele słoneczne, które z kolei wytwarzają prąd elektryczny. Prąd przepływa przez cewki uzwojone na wirniku, a pola magnetyczne cewek, które się pojawiają, oddziałując z polem magnetycznym magnesu stałego (stojana), powodują obrót wirnika.

Dokładniej, siła amperowa od strony pola magnetycznego magnesu stałego popycha przewodniki cewek, przez które przepływa prąd. A ponieważ cewki otrzymują z kolei moc, są one kolejno wypychane.

Tak więc silnik Mendocino można zaklasyfikować jako bezszczotkowy silnik solarny o małej mocy z lewitacją magnetyczną - rodzaj bezszczotkowego silnika elektrycznego ze stojanem magnetycznym i uzwojeniami wzbudzenia wirnika zasilanymi energią słoneczną.

Mały model przekształca zaledwie kilka watów mocy, a do celów przemysłowych to oczywiście nie wystarczy, ale jako układ wizualny - wystarczy.

Wirnik zamontowany na metalowym wale ma kwadratowy przekrój poprzeczny, dzięki czemu panele słoneczne są wygodnie umieszczone z czterech stron wirnika. Wirnik jest poziomy, a stałe magnesy pierścieniowe są zainstalowane na końcach wału. To dzięki tym magnesom po bokach wirnika lewituje, zmniejszając tarcie do prawie zera.

Magnesy na końcach wału wirnika unoszą się nad wspornikami magnetycznymi, utrzymując wirnik w zawieszeniu. Magnes umieszczony bezpośrednio pod wirnikiem jest niezbędny do wytworzenia pola magnetycznego stojana, z którego wirnik mógłby odpychać się podczas obrotu.

Kiedy światło słoneczne pada na jedną stronę wirnika, jeden z paneli słonecznych zamontowanych na wirniku generuje prąd elektryczny, który jest wysyłany do uzwojenia wirnika znajdującego się w pobliżu magnesu stojana. Prąd wpadający do uzwojenia wytwarza pole magnetyczne odpowiedniego bieguna wirnika, a wirnik jest odpychany przez to uzwojenie od magnesu stałego stojana.

W ten sposób wirnik obraca się - każde uzwojenie z kolei otrzymuje moc i jest odpychane: następne ogniwo słoneczne jest narażone na działanie światła, generowany jest prąd, uzwojenie jest wzbudzone - wirnik obraca się dalej. Dopóki na wirnik pada wystarczająca ilość światła słonecznego, silnik będzie wirował. Jest to rodzaj analogu silnika komutatora komutatora, tylko „lekki”.

Jeśli chodzi o zawieszenie wirnika, jest ono wykonane z magnesami trwałymi, aby zminimalizować tarcie, ponieważ moc silnika jest bardzo mała, aby pokonać jakiekolwiek znaczące tarcie, więc tarcie pozostaje tylko wokół powietrza. Ale z jednej strony oś wirnika jest jednak podparta ścianą, aby zapewnić wirnikowi dodatkową stabilność, aby stworzyć warunek stabilnej równowagi.

W tym stanie silnik może pracować przez miesiące i lata, pod warunkiem, że padnie na niego choć trochę światła.

Podobnie jak Mendosin napędza różnych miłośników. W oryginalnym modelu Larry Spring oś z dwóch stron była wsparta okularami na szpiczaste pięty.