Generator elektrostatyczny Testatica

Pod koniec XX wieku przywódca duchowej wspólnoty Methernity, Paul Baumann, opracował bardzo nietypowy generator energii elektrycznej, zwany „Testatika”.

Generator działał dzięki wysokiemu napięciu wytwarzanemu przez zmodyfikowaną maszynę Wimshurst i służył do przekształcania elektryczności statycznej otrzymywanej bezpośrednio z powietrza otaczającego maszynę na bezpośrednie napięcie i prąd.

I chociaż koncepcja stworzenia maszyny pierwotnie opierała się na pomyśle wykorzystania możliwie najprostszych i niedrogich elementów, generatory tego typu, z dyskami o średnicy od 50 do 200 cm, o mocy znamionowej do 30 kW, z powodzeniem zaspokoiły wszystkie potrzeby społeczności w zakresie energii elektrycznej w przeszłości ponad trzy dekady.

Zamiast puszek Leyden, podobnych do tych, które można znaleźć w konstrukcjach konwencjonalnych maszyn elektroforowych Wimshurst, zastosowano tutaj kondensatory cylindryczne o znacznie mniejszej pojemności, ale o znacznie większej powierzchni zewnętrznej.

W niektórych modelach Testatic zmodyfikowane filtry powietrza w samochodach pełnią rolę cylindrycznych skraplaczy, które mają niezbędną ogromną powierzchnię zewnętrzną, a także charakterystyczne nieregularności potrzebne do skutecznego zbierania elektryczności statycznej z otaczającego powietrza.

Wysokie napięcie jest dostarczane z dysków, przez stałe elektrody, do wewnętrznych płytek pary cylindrycznych kondensatorów oddalonych od siebie w celu wykluczenia bezpośredniego oddziaływania ich zewnętrznych płyt.

Elektrody stałe odbierające ładunek z segmentów tarczowych maszyny nie stykają się bezpośrednio z tymi segmentami. Zastosowano tutaj elektrody bezkontaktowe o dużej powierzchni i chropowatej powierzchni, dzięki czemu wystarczająca jest tylko interakcja indukcyjna z segmentami.

Oczywiście żaden znaczący prąd nie płynie z dysków do stałego obwodu elektrody, jak w generatorze Wimschursta, a tylko ładunek elektryczny indukowany na nich i na wewnętrznych płytach cylindrycznych kondensatorów ma decydujące znaczenie. Sugeruje to, że prąd obciążenia powstaje w innym obwodzie, - w obwodzie bezpośrednio połączonym z zewnętrznymi płytkami pary kondensatorów, w których podłączone jest obciążenie.

Oprócz podłączonego zewnętrznego obwodu obciążenia, połączonego tylko z zewnętrznymi płytkami cylindrycznych kondensatorów, w konstrukcji maszyny są stale połączone elementy indukcyjne z rdzeniami w kształcie podkowy połączonymi z dodatkowymi kondensatorami w zamkniętym obwodzie napędowym maszyny.

Elektrody napędowe znajdują się w czterech miejscach powyżej i poniżej, tak jak w konwencjonalnej maszynie do elektroforów Wimshurst, aby utrzymać obrót dysków nawet bez obciążenia. Elektrody te są podłączone do obwodu napędowego, który jest zasilany przez te same elektrody boczne, co duże cylindryczne kondensatory.

Kiedy ładunek jest większy - dyski obracają się szybciej, gdy ładunek jest mniejszy - wolniejszy. Sugeruje to, że im szybciej wykorzystywane są ładunki z zewnętrznych płyt dużych kondensatorów, tym mniej pozostają one na bocznych elektrodach i tym mniej hamują (odpychają elektrostatycznie) na dyskach. Jednocześnie łańcuch napędowy, który ma stosunkowo wyższy współczynnik jakości, nie odczuwa działania obciążenia i kontynuuje obracanie dysków.

Uważa się, że w niektórych maszynach Testatic znajduje się silnik, który wprawia dyski w ruch obrotowy, ale po szczegółowym zbadaniu któregokolwiek ze zdjęć dostępnych w sieci nie można wykryć silnika. Jest to zrozumiałe, ponieważ odwracalność maszyny elektroforowej jest dobrze znanym, niezaprzeczalnym faktem naukowym.