Rosyjskie światło Pawła Jabłonkowa

Przez długi czas wielu zachodnioeuropejskich przedstawicieli różnych dziedzin nauki rozpowszechniło świadomie fałszywe informacje o naszym kraju i naszym narodzie. Według nich okazało się, że wśród Rosjan nie mogło być co najmniej godnych mistrzów lub naukowców. Kiedyś istniała nawet oszczercza fikcja: „Z Rosjan nie mogą być ani naukowcy, ani artyści”.

To kłamstwo mocno przyszło do głowy wielu naszym rodakom, nie wspominając już o tych, którzy mieszkają na Zachodzie. Ta sytuacja jest utrzymywana świadomie, zmuszając wielu do przekonania, że ​​najlepsze innowacje techniczne i osiągnięcia naukowe są całkowicie zasługą zachodnich naukowców i mistrzów.

Jak napisał historyk Heinetskii w 1711 r., Jeden z poważnych i bezstronnych zachodnich uczonych ówczesnych: „Przez wieki naród rosyjski miał nieszczęście, że każdy mógł swobodnie szerzyć absurdalne absurdy na jego temat na całym świecie bez obawy sprzeciwiania się mu”.

Warto jednak przyjrzeć się bliżej temu, co zostało stworzone, otwarte lub zbadane, w jaki sposób odkryto, że rosyjscy naukowcy i wynalazcy byli pod wieloma względami pierwsi, torując drogę do dalszych badań.

Powinniśmy zastanowić się nad stworzeniem najważniejszej ze wszystkich znanych metod oświetlenia, do czego wielki wkład mieli rosyjscy innowatorzy technologiczni.

U źródła badania możliwości oświetlenia elektrycznego pierwsze miejsce należy do V.V. Pietrow, który już w 1802 r. Ustalił, że za pomocą łuku elektrycznego „ciemny pokój może być dość jasno oświetlony”.

Wkład naszych postaci w historię oświetlenia elektrycznego jest tak wielki, że w latach siedemdziesiątych XIX wieku. specjalne nazwiska pojawiły się za granicą.

„La lumiere russe” - „Rosyjskie światło”, „La lumiere du Nord” - „Północne światło” - tak Francuzi nazwali oświetlenie elektryczne, gdy powstały jego pierwsze źródła, które znalazły praktyczne zastosowanie. Ta nazwa jest prawdziwa: pierwszy zagraniczny, który zaczął używać odpowiednich urządzeń do oświetlenia elektrycznego, został Francuzem. Otrzymali te urządzenia z rąk rosyjskich. Stali się „Świece elektryczne” Pawła Nikołajewicza Jabłochkowa (1847–1894).

Powstało „rosyjskie światło”, biorąc pod uwagę wszystkie poprzednie wyszukiwania różnych narodów.

23 marca 1876 r. W Paryżu P.N. Jabłochkow otrzymał patent nr 112024 na wynalezioną przez niego „świecę elektryczną”. Tę „świecę” można uznać za prototyp nowoczesnej lampy łukowej. Przewodnikiem elektryczności w „świecy” były dwie płyty węglowe, które zostały oddzielone wkładką izolacyjną.

W przeciwieństwie do swoich poprzedników, którzy używali specjalnych mechanizmów do regulacji odległości między końcami węgli w miejscu powstawania łuku elektrycznego, Jabłochkow usunął wszystkie te mechanizmy i umieścił dwa pręty węglowe równolegle względem siebie, oddzielając je wkładką izolującą z kaolinu. Płonąca „świeca” stała się krótsza, ale odległość między węglami pozostała stała. „Świeca” dawała jasne światło przez dość długi czas.

Taka „świeca elektryczna” była tania, a jej wytwarzanie nie było trudne. Zaprezentowany w Paryżu na światowej wystawie w 1878 roku system oświetleniowy Jabłonków był wyjątkowym sukcesem. Zaczęto go używać w Londynie, potem w Berlinie, a potem światło „świecy” dotarło do Petersburga.

Rosyjskie światło autorstwa Pavla Yablochkova

Do 1877 r. Na świecie było tylko 80 regularnie działających lamp elektrycznych. W 1878 r., Po sukcesie na światowej wystawie, „świeca” Jabłonkowa zwiększyła ich liczbę do 500.

Jednym z pierwszych miejsc w Rosji oświetlonych „świecami Jabłochkowa” były: warsztat grodziowy działu kapsuł w fabryce w Ochten, Liteiny Bridge.Do 1880 r. W Rosji zainstalowano około 500 lamp elektrycznych.

Przez tak krótki okres Jabłonków faktycznie udowodnił możliwość masowego zastosowania elektrycznych systemów oświetleniowych.

Ponadto, pracując nad „świecą”, P.N. Jabłochkow rozwiązał wiele problemów o zasadniczym znaczeniu dla dalszego rozwoju elektrotechniki.

Zaczynając od zastosowania prądu stałego w swoich świecach, wkrótce Jabłkowków postanowił zastosować prąd przemienny, który zapewnia równomierne spalanie obu węgli. Aby zasilić świece prądem przemiennym, inżynier elektryk Gram zbudował prądnicę na prąd przemienny. Stał się pierwszym praktycznie stosowanym prądem przemiennym.

Wybitny rosyjski inżynier elektryk jako jeden z pierwszych zastosował prąd przemienny.

Dokonując prawdziwej rewolucji w swoim bardzo krótkim okresie użytkowania (mniej niż pięć lat) w masowym użyciu elektrycznych systemów oświetleniowych, „świeca Jabłonkowa” szybko opuściła scenę, ustępując miejsca nowej elektrycznej żarówce stworzonej przez A.N. Lodygin.

I chociaż „świece z Jabłonkowa” ustąpiły miejsca żarówkom, nadal wykorzystujemy owoce kreatywności Jabłochkowa. Przed nim wiele elektrotechniki to: telegraf, galwanizacja, indywidualne próby zastosowania oświetlenia elektrycznego. Stworzył masowe zastosowanie oświetlenia elektrycznego, który jako pierwszy zastosował prąd przemienny w praktyce, pracował nad stworzeniem pierwszych transformatorów. Należy pamiętać, że pierwszym światłem elektrycznym oświetlającym Paryż był P.N. Jabłonkowa.