Lampa elektryczna zapalona z zapałki

Niedawno w żyrandolu jednej z instytucji w Bukareszcie odkryto żarówkę Edisona w cudowny sposób. Ku zaskoczeniu obecnych, po włączeniu zapalił się, ale nie natychmiast, jak kiedyś, ale rozbłysnął do pełnej poświaty przez ponad minutę. Ale to nie była wada żarówki, chociaż jej żywotność wynosiła około 80 lat ...

Droga do stworzenia nowoczesnej żarówki, która wydaje się elementarna w designie, nie była bardzo prosta. Aby zwiększyć strumień świetlny, jego nić musiała zostać podgrzana do bardzo wysokich temperatur, ale potem, nawet odizolowana od powietrza, szybko odparowała, a żarówka „wypaliła się”.

Wynalazcy szukali materiału, który byłby w stanie wytrzymać wysokie temperatury. Zaproponowano metale: osm, tantal i wolfram, a także węgiel.

Edison zastosował włókno węglowe w konstrukcji swojej żarówki, a węgiel, jak wiadomo, ma ujemny współczynnik odporności na temperaturę, to znaczy, w przeciwieństwie do metali, jego odporność maleje wraz ze wzrostem temperatury. Dlatego żarówka Edisona (55 W, 110 V) w stanie roboczym miała rezystancję 220 omów, a na zimno - dwa razy więcej. To wyjaśnia jej dziwne zachowanie.

Wybitny rosyjski inżynier elektryk P.N. Yablochkokov zaproponował materiał na żarówki, które mają tę samą właściwość w jeszcze większym stopniu. To był kaolin!

Ale wszystko zostało wyjaśnione bardzo prosto. Jabłochkow wynalazł lampę łukową - „świecę Jabłkowa”. Aby oddzielić od siebie dwie pionowe elektrody lampy, musiał przyłożyć do ognia upartą glinianą masę. Pracując ze świecą zauważył, że masa izolacyjna podczas spalania łuku stała się przewodząca, a także emitowała światło. Podobnie jak węgiel, kaolin miał ujemny współczynnik temperaturowy, co wiązało się z pewnymi trudnościami, ale był rekordowo ognioodporny.

W żarówkach Jabłochkow używał kaolinu w postaci płytek, rurek, nici i wyginał je w postaci cyfr, liter. Lampy emitowały piękne i równomierne światło. Mogli pracować na wolnym powietrzu, ale mieli jedną wadę - że byli zapaleni po włączeniu prądu, musieli być ogrzewani.

Później V. Nernst, który wykorzystał ideę Jabłochkowa, w swoich pierwszych lampach nagrzewał włókna za pomocą zwykłego zapałki.

https://plv.electricianexp.com